Mierzi mnie słowo wolność, które wylewa się zewsząd dziś. Z lewa i z prawa. Tacy jesteśmy dumni z tej wolności, którą wywalczyli nam nasi Przodkowie. Tak nią epatujemy na ulicach, w marszach, na tablicy facebookowej. Napstrykaliśmy się jej. Niby jesteśmy tacy wolni. I niepodlegli.
I wracamy, Do swojego bagienka codzienności, w którym panuje mnóstwo zasad, oprócz tej jednej, najważniejszej - wolności. Nie powiemy, co myślimy o swoim szefie, bo skończy się to zwolnieniem - jaka to wolność ? Czego się boimy ? Zwolnienia. Czyżby ? A może boimy się tego, że nie jesteśmy dość dobrzy, by zatrudnił nas kto inny ? Albo dość dobrzy, by zacząć pracować na własny rachunek ?
W relacjach nie mówimy, tego, co nas boli dla świętego spokoju. Czyżby ? A może boimy się, że trzeba będzie zacząć na nowo i czy ktoś nowy nas będzie chciał ? Albo, że trzeba będzie w tej relacji dać trochę z siebie ? W relacjach koleżeńskich nie mówimy, tego, co byśmy chcieli, bo zostaniemy osądzeni i przecież nie chcemy zostać sami... Itp, itd. Kto w tym wszystkim narzuca nam brak wolności ? Czy jak się przypatrzeć, widać tu wpływ czynnika zewnątrz ? No niekoniecznie. To my sami jesteśmy dla siebie najbardziej okrutnym zabieraczem wolności. Nikt inny.
Kiedyś, kiedyś było inaczej... Kiedyś to słowo nie było tak rozmienione na drobne. Dziś chciałabym mieć możliwość konfrontacji nas z ludźmi, którzy żyli WTEDY....To, co mamy dziś, to skutki naszych wyborów. Czy tego chcemy, czy nie. Oni wcześniej, przed tą datą, takiej wolności wyboru nie mieli. Dla nich słowo wolność miało sens. A dla nas ? Czym dla nas jest wolność ? Wyborem pomiędzy Samsungiem a Iphonem ? Czy pomiędzy masłem extra a Ramą ?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz